Echtscheidingen komen steeds vaker voor. Een derde van de huwelijke eindigt voordat een van de partners sterft. Hoewel een scheiding dus veel voor komt heerst er een taboe op. Veel mensen voelen schaamte en voelen een scheiding als falen. Maar is dat zo?

Hoezo “tot de dood jullie scheidt”

Is het niet zo dat we gewoon een verkeerd beeld hebben bij wat een huwelijk zou moeten zijn? Waarom zou een huwelijk tot de dood moeten duren? Wie zegt dat? En waarom? Waarom zou alleen een huwelijk dat tot de dood van een van de partners duurt ‘geslaagd’ zijn? Zou “zolang jullie het samen leuk hebben” niet veel logischer zijn?

Omdenken: “Dus je baan is mislukt?”

Waarom is het bij een baan normaal om na een periode iets anders te gaan zoeken? Wanneer er geen uitdaging meer is, verveling toeslaat, situaties veranderen of je anders gaat denken over je leven? Niemand zegt als je na tien jaar een andere baan zoekt of een eigen bedrijf begint: “Aha, wat spijtig dat je baan is mislukt”. Een baan is geen huwelijk. Een rare vergelijking. Of toch niet? Misschien is er wel meer overeenkomsten dan je denkt.

Is het huwelijk een baan?

Nee het huwelijk is geen baan, maar er zijn wel overeenkomsten. Net als met zoveel dingen in het leven maak je ergens keuzes voor. Commitment. Je begint aan een baan omdat die je aanspreekt. Je gaat naar de sportschool omdat je dat wilt doen. Je koopt een huis omdat je daar wilt gaan wonen. Maar waarom is het logisch dat al die keuzes en beslissingen niet ‘voor altijd’ hoeven te zijn, maar een huwelijk wel? Het is een denkwijze die door vele jaren bij ons is ingeprent als normaal.

In vroeger tijden…

Een vrouw alleen achterlaten betekende ooit voor een vrouw dat ze in armoede zou moeten leven. Of snel een andere man zou moeten vinden om zich in leven te kunnen houden. Vanuit die gedachte kan je je voorstellen dat je iemand niet alleen laat. Later is er vanuit deze gedachte alimentatierecht ingevoerd. Maar die tijd is veranderd. Vrouwen zijn net zo zelfstandig als mannen.

Een huwelijk dat stop is net zo geslaagd als een huwelijk tot de dood

Als je bent gescheiden, denk dat niet dat het huwelijk is mislukt of zinloos was. Of dat het nooit had moeten plaatsvinden, dat je elkaar nooit had moeten tegenomen. Als je het fijn hebt gehad samen dat is het toch goed geweest? Een vakantie is toch ook niet zinloos omdat er een einde aan komt? Als meer dan een derde van de huwelijken worden ontbonden, dan kan je toch niet concluderen dat dat niet normaal is? Het is wel normaal. Een huwelijk duurt zolang het duurt. Zo lang het leuk is samen. En daarna kijk je er met een goed gevoel op terug en ga je beide verder met je leven. Een huwelijk is nooit mislukt, het is een periode dat je iets doet. Net als een baan, net als een periode dat je veel sport, net als een vakantie. Er komt een einde aan, maar het mislukt niet!