De aanwezigheid van ijzer in water is niet schadelijk voor de gezondheid. IJzer is namelijk essentieel, omdat het deel uitmaakt van belangrijke eiwitten en enzymen van ons lichaam. Een beperkte hoeveelheid ijzer is noodzakelijk voor de mens, maar te hoge concentraties zijn af te raden.
IJzerhoudend water kan echter wel verschillende technische problemen met zich mee brengen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan:
- Roestneerslag op gewassen;
- Inactivering van geneesmiddelen, zoals tetracyclines;
- IJzer geeft een onaangename kleur, geur en slechte smaak aan het water;
- Het kan leiden tot verstoppingen van sproeidoppen, druppelaars, drinknippels en leidingen.
Ook vormen bacteriën vaak een probleem bij ijzerhoudend water.
En hoe komt het ijzer eigenlijk in het water terecht?
Ondiep grondwater kan grote hoeveelheden opgelost ijzer bevatten. Komt dit in contact met zuurstof dan slaat dit neer en veroorzaakt het aanslag op de waterleidingen. Onze aardkorst bestaat voor ongeveer 5% uit ijzer. Omdat water alles gemakkelijk opneemt neemt het dus ook ijzer op uit de watervoerende lagen in de aardkorst.
Het zal je dan ook niet verbazen dat in meer dan de helft van alle watertoepassingen de aanwezigheid van ijzer een probleem vormt. IJzer slaat vlug neer en is nefast voor de meeste installaties. De levensduur van de installatie wordt hiermee drastisch verlaagd. IJzer komt in vele vormen voor en kan op diverse manieren behandeld worden. De aanwezigheid van ijzer in grondwater is een gevolg van het feit dat het water vrij vlot de ijzerhoudende mineralen oplost. Regen die door de bodem sijpelt, lost ijzer op en brengt het naar diepere watervoerende lagen. Afhankelijk van de regio kunnen in grondwater hoge ijzerconcentraties voorkomen. In regenwater en oppervlaktewater zijn de concentraties over het algemeen beperkt want hier is immers geen direct contact met ijzerhoudende gesteenten. Bovendien zijn de concentraties in stromend oppervlaktewater sterk verdund door oxidatie en bezinking.
De normen voor ijzer in grondwater zijn als volgt:
Normen voor landbouw:
- drinkwater voor dieren: Fe tussen 0,2- 5 mg/l
- beregeningswater: beregeningssproeiers verstoppen vanaf Fe >1 mg/l
- reinigen van melkmachines en melktank: Fe < 0,2 mg/l
Normen voor huishoudelijk:
- maximum toegelaten in drinkwater = 0,2 mg/l = 0,2 ppm
Voor het ontijzeren van grondwater bestaan verschillende methoden. Plaats echter nooit zo maar een ontijzeringsinstallatie zonder dat er een grondige analyse van het water is uitgevoerd en de noodzakelijke testen zijn gedaan. Pas dan heb je de zekerheid dat een bepaalde installatie zal werken.
Meer informatie over ontijzeringsinstallaties?